Hoe gaat het onderzoek verder?
Jongbloed: “Het prototype heeft veel verbeterpunten opgeleverd. Zo is de elektronica die we gebruikt hebben relatief groot en zwaar, zo’n 100 gram. Tijdens het onderzoek zat de elektronica aan het been van de hardloper vast. De data werd lokaal opgeslagen. Het zou mooi zijn als de data draadloos naar een los device kan worden verzonden. Het belangrijkste is dat we een begin hebben gemaakt met het ontwikkelen van een systeem dat helemaal draadloos werkt en mogelijkheden biedt qua flexibiliteit en meetmogelijkheden die traditionele systemen niet kunnen bieden. Denk hierbij aan metingen door de atleten zelf, op locaties waarbij traditionele systemen niet gebruikt kunnen worden. En real-time feedback tijdens je activiteiten zodat het systeem kan adviseren/ of waarschuwen als er iets aan de hand is. Verder onderzoek moet ervoor zorgen dat alles kleiner en lichter wordt. En ook draagcomfort is natuurlijk belangrijk. Net als het feit dat de sok vaak gewassen moet kunnen worden.”
De Vos: “We zijn nu bezig met een aantal laboratoriumtests bij gezonde hardlopers. We kijken wat de maximale kracht is die hun kuitspier kan leveren. Ook bekijken we de vorm van de achillespees met een 3D-echo en de kinematica van deze hardlopers. Deze data gebruiken we vervolgens om de metingen van de sok te valideren. Als we dit traject met gezonde proefpersonen hebben gedaan, dan kunnen we met patiënten gaan werken. En daarna moet er natuurlijk nog een grootschalig onderzoek gedaan worden met een groep die de slimme sok gebruikt en een controlegroep. Op die manier kunnen we goed beoordelen of we mensen met een achillespeesblessure beter kunnen helpen met een slimme sok.”
